Aндрей, 56 - 20 августа 2007 17:56

[COLOR=red]Слабее зрок.
Цiшэюць рухi.
Пара спакою настае.
А след жыццевай завiрухi
не растае,
не растае.

Ляжаць застылыя сумёты,
хоць вецер з поўначы ацiх.
Ужо не растрывожаць iх
званочкi свежае лiстоты.

Гадамi натаптаны снег
не загурчыць у ручаiнах.
Ды ва ўспамiнах,
ва ўспамiнах
жывуць,
жывуць
i плач i смех.

Часiны радасцi i скрухi -
усё з нябыту паўстае...
Не растае,
не растае
след перажытай завiрухi.

Артур Вольскi[/COLOR]

• 
• 
•